کد مطلب:67990 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:458
خوب است این پرسش و پاسخ آن را، از زبان دو عالم بزرگ سنی و شیعه بشنویم. این دو عالم، یكی شیخ سلیم بشری مالكی مصری شبرخیتی (1248 تا 1335 ه’.ق) است، از عالمان بزرگ مصر در سده اخیر، كه دو بار به ریاست الازهر رسید.[1] و دیگری، مصلح علامه سید عبدالحسین شرف الدین موسوی عاملی لبنانی (1290 تا 1377) از بزرگان علما و مراجع و مصلحین و فقه ای اجتماعی و آزادیخواه شیعه. میان این دو عالم مسلمان، 112 نامه، در مسائل دقیق دینی و ایدئولوژیكی اسلامی [صفحه 46] رد و بدل شده است. نامه های شیخ سلیم شبری نوعاً به صورت پرسش است و طرح موضوع، و نامه های شرف الدین پاسخ و توضیح. البته در آخرین نامه های سلیم بشری، به یك سلسله اعترافات بر می خوریم در برابر حقایقی كه سید شرف الدین ابراز داشته است. این نامه ها، بجز نثر بلیغ و بلندی كه دارد و نمونه عالی بلاغت عربی است، حاوی بسیاری از حقایق اسلام است، با بیانی روشن و منطقی و جذاب. مجموعه این نامه ها كتاب كم مانند «المراجعات» را پدید آورده است، كه متن عربی آن تاكنون بارها به چاپ رسیده است[2] و به چند زبان نیز گردانیده شده است. شیخ سلیم بشری، در نامه 101، با اشاره به پذیرفتن حقایقی كه شرف الدین در نامه های پیشین بر او عرضه داشته است چنین می گوید: حقیقت محض آشكار شد، خدا را شكر. تنها یك چیز مانده كه ناشناخته است و من از آن تصور روشنی ندارم. آن را با تو در میان می گذارم تا پرده از آن برگیری و علتش را بازگویی. چرا امام، در روز سقیفه، با ابوبكر و بیعت كنندگان با او، به نصوصی (احادیث صریحی) كه درباره خلافت او بود، و شما شیعه همواره تكیهتان بر این نصوص است، استدلال نكرد؟ آیا شما شیعه، از خود علی، بهتر از این امور خبر دارید؟
(نامه 101)
صفحه 46.